ในตอนท้ายของสงครามเย็น NATO เผชิญกับคำถามว่าควรดำรงอยู่ต่อไปหรือไม่ แทนที่จะยุติความร่วมมือทางทหารที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ เจ้าหน้าที่ของ NATO ตัดสินใจปรับเปลี่ยนภารกิจของกลุ่มใหม่ แต่ก็ยังมีคำถามมากมาย พันธมิตร จะ ยังคงมีขนาดเท่าเดิมหรือรับสมาชิกใหม่หรือไม่? มันจะยังคงเป็นพันธมิตรป้องกันเพียงอย่างเดียวหรือขยายภารกิจออกไป ในทศวรรษต่อมา NATO ได้ขยายสมาชิกภาพและเผชิญกับความไม่มั่นคงรูปแบบใหม่นอกพรมแดนของสมาชิกขั้นตอนแรก เหตุการณ์ ในการทบทวนแนวคิดหลังสงครามเย็นของ NATO คือความคิดริเริ่มที่เรียกว่า Partnership for Peace วัตถุประสงค์หลักคือการสร้างความสัมพันธ์กับอดีตสหภาพโซเวียตและแสดงให้เห็นว่านาโต้ไม่ได้ตั้งใจที่จะหายไปหลังสงครามเย็น แม้ว่าการเข้าร่วมเป็นหุ้นส่วนไม่ได้รับประกันว่าอดีตประเทศในสนธิสัญญาวอร์ซอจะเข้าร่วม NATO แต่ก็ถูกมองว่าเป็นก้าวแรกสู่การเป็นสมาชิก สิบสามประเทศในยุโรปตะวันออก รวมทั้งรัสเซีย ทำงานร่วมกับพันธมิตรของ NATO และร่วมมือใน กิจกรรม พหุภาคีเช่น ความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม การรักษาสันติภาพ และการจัดการวิกฤต นักวิจารณ์เกี่ยวกับกิจกรรมของ NATO ในช่วงหลังสงครามเย็นเชื่อว่าพันธมิตรควรดำเนินการมากกว่านี้เพื่อรวมรัสเซียและให้ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจแก่ประเทศมากขึ้น โดยโต้แย้งว่าสิ่งนี้อาจป้องกันการโอนสัญชาติของรัสเซีย