ในช่วงหลายปีก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2คลื่นลูกแรกของนักเต้นแอโรบิกของยุโรป ได้แก่ Alfred Fronval และ Marcel Doret (ฝรั่งเศส), Ernst Udet (เยอรมนี) และ František Malkovský (เชโกสโลวาเกีย) ถูกแทนที่ด้วยคนรุ่นใหม่ที่กล้าหาญและสร้างสรรค์ นักบินที่สำรวจและขยายความเป็นไปได้ของเทคนิคแอโรบิก ในจำนวนนี้มี Michel Détroyat (ฝรั่งเศส), František Novák (เชโกสโลวาเกีย) และGerhard Fieseler , แอโรเบทิค  Otto von Hagenburg และ Willi Stör (เยอรมนี) พร้อมด้วย ชาวโรมาเนีย ที่มีสีสัน สองคน Alex Papana และ Prince Constantin Cantacuzino ในขณะเดียวกัน ยุคทองของการบินในสหรัฐอเมริกาก็เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนจากการแสดงที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกของเครื่องบินที่เข้าใจยากลบ (นอก) วนซ้ำในปี 1927 โดยนักบินของกองทัพบก จิมมี่ ดูลิตเติ้ลซึ่งต่อมาได้บินในวงจรการแสดงทางอากาศของอเมริกากับ Al Williams, Freddie Lund, Joe Mackey, Tex Rankin และ Len Povey การแข่งขันแอโรบิกที่มีความแม่นยำของสหรัฐฯ เริ่มเป็นทางการในช่วงปลายทศวรรษที่ 1930 และกิจกรรมที่สำคัญที่สุดของวันนั้นคือ Freddie Lund Trophy ซึ่งจัดขึ้นทุกฤดูหนาวตั้งแต่ปี 1931–32 ถึง 1940–41 ไมค์ เมอร์ฟี นักบินมืออาชีพด้านการแสดงทางอากาศได้รับรางวัลชนะเลิศถึงสามครั้ง และต่อมาเขาได้เป็นผู้นำในการแข่งขันแอโรบิกระดับนานาชาติหลังสงครามซึ่ง