การคัดกรองความปลอดภัยของสนามบินได้รับการปรับปรุงมากมายในทศวรรษที่ผ่านมา หลังเหตุการณ์ 11 กันยายน 2544 สำนักงานรักษาความปลอดภัยด้านการขนส่ง (TSA) และหน่วยงานความมั่นคงด้านการขนส่งทางอากาศของแคนาดา (CATSA) ได้รับการพัฒนาเพื่อปรับปรุงมาตรฐานการคัดกรองในสนามบินอเมริกาเหนือ เป้าหมายถูกกำหนดไว้สำหรับสนามบินในอเมริกาเหนือเพื่อคัดกรองสัมภาระที่โหลดใต้ท้องเครื่องทั้งหมดเพื่อหาวัตถุระเบิด และกำหนดให้ผู้โดยสารต้องผ่านขั้นตอนการคัดกรองความปลอดภัย สนามบิน ที่เข้มข้นขึ้น ซึ่งมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่มาตรการรักษาความปลอดภัยที่เป็นมาตรฐานก่อนหน้านี้ยังคงได้รับการปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอสำหรับผู้โดยสารทุกคน (เช่น การเอ็กซ์เรย์สัมภาระและการสแกนเครื่องตรวจจับโลหะ) การคัดกรองความเสี่ยงระดับสูงกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น (ซึ่งรวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียงการตบร่างกาย การค้นกระเป๋า และการสแกนการตรวจจับวัตถุระเบิด) (โอมัลลีย์, 2549 ) การเลือกสำหรับการคัดกรองความเสี่ยงขั้นสูงอาจพิจารณาจาก ระดับความเสี่ยง ที่กำหนดไว้ล่วงหน้าซึ่งได้รับจากระบบคัดกรองผู้โดยสารล่วงหน้าด้วยคอมพิวเตอร์ช่วย (CAPPS II) หรือผ่านการสุ่มเลือก (Persico and Todd, 2005 ) ในขณะที่การใช้การคัดกรองความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นมีประโยชน์อย่างมากต่อความปลอดภัยโดยรวมของผู้โดยสารทางอากาศเชิงพาณิชย์ทั่วโลก ซึ่งผู้อยู่อาศัยในสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่รับรู้ (71% ของชาวอเมริกันสนับสนุนการใช้โปรไฟล์อย่างต่อเนื่องในการรักษาความปลอดภัยสนามบิน 1) การประยุกต์ใช้อย่างเข้มข้นมากขึ้น มาตรการคัดกรองยังนำไปสู่ความไม่สะดวกของผู้โดยสารที่เพิ่มขึ้น ( Gkritza et al., 2006 ) และนำมาซึ่งประเด็นของการจำกัดเสรีภาพและความเป็นส่วนตัว