ป่าสงวนมีหน้าที่หลักสองประการ: การผลิตไม้อย่างต่อเนื่องและการควบคุมการจ่ายน้ำ และเนื่องจากไม้หายากขึ้นเรื่อย ๆ และเป็นที่ต้องการมากขึ้น และเนื่องจากอุตสาหกรรมที่ต้องพึ่งพาการไหลของน้ำที่แน่นอนและยั่งยืนจะเพิ่มขึ้น ความสามารถในอนาคตของปริมาณสำรองจึงมีความสำคัญมากกว่าสภาพปัจจุบัน ด้วยเหตุผลนี้ ทุกคำถามเกี่ยวกับการจัดการจะต้องได้รับการตัดสินใจจาก องค์การพิทักษ์ป่าไม้ โดยคำนึงถึงผลกระทบในอนาคตเช่นเดียวกับผลลัพธ์ในทันที ความสำคัญสัมพัทธ์ของฟังก์ชันที่อ้างถึงแตกต่างกันไปตามปริมาณสำรองที่แตกต่างกัน ไม่ควรมองข้ามการปกป้องแหล่งน้ำ แม้แต่ในพื้นที่ที่มีฝนตกหนักซึ่งการผลิตไม้แปรรูปมีความสำคัญมากที่สุด ในเขตสงวนภูเขาของรัฐที่แห้งแล้งเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง สามารถประกันได้เฉพาะเมื่อพื้นดินปกคลุมด้วยพืชพรรณเท่านั้น ซึ่งป้องกันการไหลบ่าอย่างรวดเร็ว และทำได้ดีที่สุดโดยการเจริญเติบโตอย่างหนาแน่นของไม้ที่แข็งแรง