ดร. โทมัสกล่าวว่า "การฟื้นฟูพื้นที่การเกษตรให้ศักยภาพสำหรับสถานการณ์แบบ win-win ซึ่งความหลากหลายทางชีวภาพเพิ่มขึ้นและระบบนิเวศได้รับการฟื้นฟูพร้อมกับการแทรกแซงของมนุษย์อย่างแข็งขันในภูมิประเทศและการจัดหาการดำรงชีวิตที่มีความยั่งยืนทางการเงินและสิ่งแวดล้อม" "การรีไวล์ดเพื่อการเกษตรอาจมีประโยชน์ต่อความหลากหลายทางชีวภาพมากกว่าการรีไวล์ดแบบเดิม เนื่องจากมันสามารถสร้างและรักษาแหล่งที่อยู่อาศัยซึ่งอาจสูญหายไปในแนวทางรีไวล์ดิงแบบ "นอกจากนี้ การทำฟาร์มอย่างกว้างขวางซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการรีไวล์ด เกษตร ยังให้ข้อได้เปรียบเหนือการทำฟาร์มแบบเข้มข้นกว่าตรงที่สัตว์สามารถถูกเลี้ยงไว้ในสภาพที่เป็นธรรมชาติและเป็นไปตามมาตรฐานสวัสดิภาพระดับสูง" "ปศุสัตว์ในประเทศสามารถอยู่ในภูมิประเทศ ฟื้นฟูความหลากหลายทางชีวภาพและฟื้นฟูการทำงานของระบบนิเวศ ในขณะที่ยังคงสนับสนุนการผลิตทางการเกษตรที่ซึ่งชีวิตความเป็นอยู่ของพวกมันมีสวัสดิการและมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อมสูง และการตายของพวกมันทำให้ได้เนื้อคุณภาพสูง จึงเอื้อต่อความพอเพียงด้านอาหาร และลดการจ้างผลิตอาหารจากภายนอกไปยังระบบที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสูง ขณะเดียวกัน การจัดการปศุสัตว์ช่วยให้มนุษย์สามารถแทรกแซงภูมิทัศน์ได้อย่างต่อเนื่อง ดังนั้น จึงช่วยสนับสนุนวิถีชีวิตและชุมชนในชนบท"