ลัทธิลามาร์ก—โรงเรียนแห่งความคิดที่ตั้งชื่อตามนักชีววิทยาและนักวิวัฒนาการชาวฝรั่งเศสผู้บุกเบิกในศตวรรษที่ 19 ฌอง-บัปติสต์ เดอ โมเนต์ เชอวาลิเยร์ เดอ ลามาร์ก—สันนิษฐานว่าตัวละครที่ได้มาในช่วงชีวิตของแต่ละคนนั้นสืบทอดมาจากลูกหลานของเขา หรือพูดให้ทันสมัยก็คือ การดัดแปลงที่เกิดจากสภาพแวดล้อมในฟีโนไทป์นั้นสะท้อนให้เห็นในการเปลี่ยนแปลงที่คล้ายกันในจีโนไทป์ หากเป็นเช่นนี้ ผลของการออกกำลังกายจะทำให้การออกกำลังกายง่ายขึ้นมาก หรือแม้แต่ลดน้อยลงในรุ่นลูกหลาน สารพันธุกรรม ไม่เพียงแต่ลามาร์กเท่านั้นแต่ยังมีนักชีววิทยาในศตวรรษที่ 19 คนอื่นๆ รวมทั้งดาร์วินด้วยที่ยอมรับการสืบทอดลักษณะที่ได้มา นักชีววิทยาชาวเยอรมันออกุสท์ ไวส์มันน์ถูกตั้งคำถามเกี่ยวกับการทดลองที่โด่งดังในช่วงปลายทศวรรษที่ 1890 เกี่ยวกับการตัดหางในหนูหลายชั่วอายุคน แสดงให้เห็นว่าการดัดแปลงดังกล่าวไม่ได้ส่งผลให้หางของลูกหลานหายไปหรือแม้แต่ทำให้หางของลูกหลานสั้นลง Weismann สรุปได้ว่าพันธุกรรมของสิ่งมีชีวิตซึ่งเขาเรียกว่า germ plasm นั้นแยกจากกันอย่างสิ้นเชิงและได้รับการปกป้องจากอิทธิพลที่เล็ดลอดออกมาจากส่วนที่เหลือของร่างกายที่เรียกว่า somatoplasm หรือ soma พลาสซึมของเชื้อโรค–โซมาโตพลาสซึมเกี่ยวข้องกับแนวคิดของจีโนไทป์–ฟีโนไทป์ แต่พวกมันไม่เหมือนกันและไม่ควรสับสนกับพวกมัน